Taalschool Nederlands in praktijk

Dat is mijn dag, zegt Jan tegen zichzelf. Ik schrijf me in voor een van taalcursussen Nederlands bij de Gemeente. Ze zijn gratis, dus ik kan proberen. Hij belde en meldde zich aan. Hij slaagde voor intelligentie toets, waarover niks wordt gezegd, hoewel hij zich afvroeg waarom ze deze toets nodig hadden als hij tijdens deze cursus Nederlandse cijfers en het alfabet gaat leren. „Ze denken waarschijnlijk niet dat, wij buitenlanders allemaal anders zijn”. Omdat hij dacht dat hij een paar weken op de cursus zou moeten wachten, was hij vreselijk teleurgesteld omdat een medewerker hem pas na een jaar later belde met de mededeling dat hij de cursus over een week gaat beginnen. Zonder aarzeling en met veel gebrek aan bereidheid vermengd met vreugde besloot hij een poging te wagen om Nederlands te beginnen leren. Natuurlijk wist hij dat als hij niet zou gaan dan iemand anders zijn plek gaat innemen. Eindelijk kwam het moment. Eerste les. Emoties, ingehouden adem en volledige concentratie. Toen besefte hij, dat hij Nederlandse taal in Nederlands gaat leren, wat hem enorm gelukkig maakte. Zijn humeur verbeterde onmiddellijk en hij zei tegen zichzelf: „Ik ga weg…” maar hij bleef een half jaar tot de eerste taaltoets die hij uiteraard zakte, niet omdat hij afwezig was bij de helft van alle lessen met de reden, dat hij elke dag tot 17.30 werkte en cursus om 18.00 uur was begonnen. Als excuus kan men alleen maar toevoegen dat de cursussen twee keer per week van 18.00 tot 21.00 uur plaatsvonden. Dus zelfs toen hij met de cursus begon, loog hij tegen zichzelf en zei: „Ik zal er minstens één keer per week hier zijn”. Na een half jaar leren en slagen voor het examen op een niveau dat onbekend is bij het leren van alle vreemde talen A0, kon hij zeggen: cijfers en pronken met zijn vrienden met de zin „Wat is jouw naam?” wat voor hem handig was bij het zoeken naar een nieuwe baan waarbij hij tijdens een sollicitatiegesprek alleen in het Nederlands hoefde te zeggen welke kleur hij zag. Uiteraard besloten zijn enthousiaste vrienden om door te gaan met leren en zodra de nieuwe cursus georganiseerd was, begonnen ze meteen met het leren van de Nederlandse grammatica. Tot hun verbazing bestond het leren van de Nederlandse grammatica uit het herhalen van gemaakte zinnen in het Nederlands. Dus herhaal wat ik zei en je begint Nederlands te spreken. Het eerste bezoek aan de dokter was een verrassing, waarbij het oversteken van de eerste „slagboom”, zoals assistente, leek op het betreden van K1. Dat ging goed totdat de assistente de eerste vraag stelde, die niet in de les was opgenomen. Na twee jaar de taal te hebben geleerd tijdens inburgeringcursus had dit uiteraard mogelijk moeten zijn, maar tot verbazing van het hele publiek gebeurde dat niet… De eerste gedachte die opkomt was: „Misschien was het een valse start?” Misschien helpt nog twee jaar en tien uur leren per week? Waarschijnlijk wel, maar nu weten we waarom deze cursussen gratis zijn.